Σαν πιόνια σε αυτήν την τεράστια γεωπολιτική σκακιέρα δικαιούνται να νιώθουν οι πολίτες και της Ελλάδας. Πριν προλάβουν να συνέλθουν από το σοκ της πανδημίας, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια νέα κρίση, οι διαστάσεις της οποίας είναι ακόμα απροσδιόριστες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η προσδοκία για υποχώρηση του πληθωρισμού και των ανατιμήσεων στο άμεσο μέλλον, μάλλον δεν επιβεβαιώνεται. Από χθες το πρωί η προσοχή όλων, κυβερνήσεων, αναλυτών αλλά και καταναλωτών, ήταν στραμμένη στις τιμές της Ενέργειας. Τα καλά νέα είναι ότι δεν βιώσαμε μια ακόμα τρελή κούρσα του φυσικού αερίου, ανάλογη με αυτή των παραμονών των Χριστουγέννων, όταν είχε «χτυπήσει» τα 180 ευρώ. Παρά το αρχικό «ξεπέταγμα» στο +12%, υποχώρησε και διατηρήθηκε κάτω από τα 80 ευρώ. Ακόμα κι έτσι, βέβαια, παραμένει περίπου 400% ακριβότερο από πέρσι, ενώ το απειλητικό τουιτάρισμα Μεντβέντεφ για διπλασιασμό της τιμής του μετά τον «πάγο» στο Nord Stream 2 ενισχύει την εικόνα του ανελέητου μπρα- ντε- φερ με θύματα τους καταναλωτές. Τα κακά νέα αρχίζουν αλλά δεν εξαντλούνται στην ανοδική πορεία του πετρελαίου. Η τιμή του μαύρου χρυσού σκαρφάλωσε στα υψηλά της 7ετίας και φλέρταρε με τα 100 δολάρια, με τις εκτιμήσεις να τον «βλέπουν» ακόμα και πάνω από τα 110- 120 δολάρια, δείχνοντας ότι ο εφιάλτης των 2 και πλέον ευρώ στην αμόλυβδη είναι πραγματικός. Κυβερνήσεις και καταναλωτές έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν, όμως και για την ανοδική πορεία που καταγράφει η τιμή ενός βασικού αγαθού: του σιταριού. Η τιμή του «χτύπησε» τα υψηλά 9ετίας, μόλις «φούντωσε» η ανησυχία για διαταραχές στον εφοδιασμό της αγοράς λόγω της κρίσης στην Ουκρανία. Συν τοις άλλοις, τα χαμηλά αποθέματα σε Καναδά και ΗΠΑ επέτειναν τον προβληματισμό και κάπως έτσι ένας νέος κύκλος ανατιμήσεων σε δημητριακά κι ό,τι άλλο σχετίζεται με το σιτάρι, είναι προ των πυλών.
